Bel bij overlijden of voor een kennismaking: (070) 220 85 15
Omdat er liefde is, bestaat er geen voorbij. In alle eeuwigheid ben jij. Toon Hermans Voor iedereen die een dierbaar persoon verloren heeft, zijn de herinneringen aan hem of haar belangrijk. In deze ‘galerij’ worden dierbaren geëerd. Heeft u ook een bijzondere herinnering en wilt u uw overleden dierbare hier herdenken? Stuur mij dan uw herinnering via info@stillekrachtuitvaartbegeleiding.nl.
Een mooie herinnering is gedeeld over Jochem. Toinette omschrijft dit als volgt: “Elke keer als ik een vlinder zie, zijn mijn gedachten even bij jou Jochem”. Toinette van Waterschoot
Als ik dit doosje open, dan ben ik op slag weer even het kleine meisje dat ermee speelde bij oma thuis in het bejaardenhuis. Het doosje ruikt nog steeds zoals in mijn herinnering. Heleen van der Helm
Mijn oma was coupeuse. Als oudste kleindochter erfde ik al haar naaigerei. Zo ook haar knopendoos: een doos vol herinneringen aan alle kleding die zij ooit gemaakt heeft. Een paar keer per jaar haal ik de doos tevoorschijn, op zoek naar een geschikte knoop ter vervanging van een verloren exemplaar. En dan is oma altijd weer even in mijn gedachten. Evelien de Ruiter
Als ik aan iemand veel lieve herinneringen heb, dan is het wel aan mijn moeder. We belden elkaar dagelijks, altijd als een van ons iets leuks had meegemaakt. En dat was dus eigenlijk wel elke dag. Gewoon even bijpraten. Ze was dol op muziek, vooral waar je op kon dansen. Ik draai nu nog regelmatig de langspeelplaten waar zij altijd zo heerlijk bij kon dansen en zwijmelen. En dan zwijmel ik ook in herinnering aan mijn lieve dansende moeder. Andrew van Esch
“Schatten horen thuis in mooie doosjes”, zie mij opa altijd. Van hem kreeg ik prachtige sigarenkistjes. Ik bewaarde en koesterde daar de gekste rommeltjes in. Mijn kinderen doen nu hetzelfde en daar word ik blij van. Ik heb nog één zo’n kistje en hierin zitten nog steeds schatten … Karen Rijkers-Gorissen
“Leven is herinneringen creëren”. Mijn vriendin Wil – docente Latijn en Grieks – was daar een meester in. Vakantie houden, bestond niet. Men reist in het leven. De reis was vaak een poging om het klassieke verleden tot leven te brengen. De herinnering werd levend gehouden door op iedere reis een bijzondere set oorbellen te kopen. Deze erfde ik van haar: Griekse druiventrosjes van bloedkoraal. Yvonne Hagenaars
Mijn opoe uit Appingedam was als een ekster: zij verzamelde poppen en verder alles wat glom. Ze had een kamer vol. Als kind kwam ik daar één keer per jaar en altijd kreeg ik dan iets. Zo ook een keer deze poppetjes. Ze herinneren mij nog dagelijks aan mijn bijzondere en ondeugende opoe uit Appingedam. Pia Hendriksma
Als ik een citroenvlinder zie, denk ik altijd aan mijn vader. In zijn dagelijkse liefdevolle ‘tussen de middag briefjes’ aan mij, beschreef hij eens met veel humor hoe hij twee citroenvlinders achter elkaar aan zag vliegen door de tuin. Zo mooi, zucht, mis hem nog iedere dag … Marella Jansen
Mijn opa was het type mens dat gelukkig was als ‘de ander’ dat was. Gecombineerd met een grote dosis royaliteit maakte hem dat tot een fantastische opa. Van opa mocht en kreeg je veel. Veel liefde, aandacht in overvloed, maar ook, en dat heb je razendsnel door als kind, dingen die we mooi of lekker vonden. Op een zonnige dag ging ik een keer een cassata ijsje met hem eten. Mij te zien smikkelen en smullen was voor hem een ‘teken’ om aan de ijsboer te vragen of hij het ijs op voorraad had, om vervolgens tot schrik van de ijsboer zijn hele voorraad op te kopen. Maandenlan
Mijn vader werkte rond 1950 als hoofdportier in een ziekenhuis, Hij had daar o.a. de wachtkamers van het mortuarium onder zijn hoede. Daar werd mijn vader helaas met enige regelmaat geconfronteerd met het verdriet van ouders die hun kindje vlak voor of tijdens de geboorte verloren hadden. Om die ouders enigszins te troosten, maakte hij na werktijd van de overleden kindjes kleine engeltjes: hij baarde ze op, omgeven met kaarsen en gehuld in vleugels van watten en glitters. Als klein kind nam hij mij soms mee om afscheid van deze kindjes te nemen. Nu ruim zestig jaar later zie ik het
Na het overlijden van mijn moeder hebben we als kinderen haar spulletjes onderling verdeeld. Ook de cassette. Iedereen kreeg 2 vorken, 2 lepels en 2 messen. Maar er was uiteraard maar één broodmes en één kaasschaaf. We hebben er met plezier om gedobbeld. Ik had geluk en bleef 6 gooien. Dus nu heb ik ze beide. En ik gebruik ze dagelijks, net als mijn moeder deed, want ze zijn de beste. Til Goergen
Mijn vader had altijd een witte linnen zakdoek in zijn broekzak. Na zijn dood heb ik zijn hele voorraad mee naar huis genomen. En sindsdien draag ik er altijd een bij me. Al 19 jaar lang. Op de zakdoeken zijn de initialen van mijn vader geborduurd. Dat heeft zijn moeder gedaan, mijn oma. Ook zij is 19 jaar geleden overleden. Beiden draag ik - ook op deze manier - dagelijks altijd dicht bij me. Evelien de Ruiter
Ik ben al lang van het geloof gevallen, maar de kerstgroep vanuit mijn ouderlijk huis zetten we ieder jaar weer neer. Met een warm gevoel laat ik dan wat kerstherinneringen uit de tijd dat mijn ouders nog leefden, de revue passeren. Marjoke Middendorp
